به گزارش روابط عمومی مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی، دفتر مطالعات فرهنگ و آموزش مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی در گزارش «بررسی ابزارهای سیاستگذاری توسعه گردشگری ورزشی (مطالعه تجربه کشورهای موفق)» آورده که گردشگری بهعنوان یک صنعت، ظرفیت بسیار بالایی برای کسب درآمد کشورها دارد که در برخی نمونهها تا ۱۰ درصد از تولید ناخالص داخلی را به خود اختصاص داده است.
در این گزارش ذکر شده که گردشگری ورزشی یکی از انواع گردشگری است که ظرفیت بسیار بالایی جهت ارتقای گردشگری داخلی و بینالملل دارد. ایران کشوری با تنوع اقلیمی بالاست، مناطق کویری و خشک، مناطق کوهستانی، مناطق جنگلی و مناطق ساحلی و دریایی از ظرفیتهای اقلیمی مهم کشور است که میتواند برای جلب گردشگران نقطه قوت محسوب شود.
در ادامه این گزارش آمده که هرچند آمارهای دقیقی از حوزه گردشگری داخلی و ورودی اعلام نشده است؛ اما شواهد نشان از بالقوه باقی ماندن فرصتهای این حوزه دارد. این مطالعه براساس معیار برگزاری ابررویدادهای ورزشی (مانند مسابقات المپیک و جام جهانی فوتبال) و با در نظر گرفتن معیار تنوع جغرافیایی، ابزارهای سیاستگذاری توسعه گردشگری ورزشی را در پنج کشور چین، ژاپن، استرالیا، آمریکا و فرانسه مورد بررسی قرار میدهد. وجود قانون حمایت از گردشگری، وجود برنامههای ملی جهت ترویج گردشگری ورزشی، همکاری ملی نهادهای ورزشی و نهادهای گردشگری، توسعه زیرساختهای ورزشی و اختصاص بودجه ویژه، برگزاری جشنوارههای ورزشی در سطح محلی، ملی و منطقهای با تأکید بر ورزشهای پرمخاطب، توجه به گردشگری مبتنیبر فعالیت مانند برگزاری ماراتنهای ملی و گردشگری ورزشهای خاص مانند ورزشهای ماجراجویی، ورزشهای آبی و ورزشهای کوهستانی، میزبانی و برگزاری رویدادهای ورزشی مهم مانند مسابقات المپیک، مسابقات جهانی رشتههای ورزشی پرمخاطب و جام جهانی فوتبال و استفاده از تحول دیجیتال (بهکارگیری فناوریهای نوین دیجیتال) در مدیریت گردشگری ازجمله مهمترین معیارهای مشترک استخراج شده از بررسی ابزارهای قانونی و سیاستی ترویج گردشگری ورزشی در کشورهای منتخب بود.
در بخش پیشنهادات آمده که الحاق عبارت «وزارت ورزش و جوانان» به بند «ب» ماده (۵) لایحه اهداف، وظایف و اختیارات میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در ارتباط با موضوع ترکیب اعضای شورای عالی میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی و تدوین آییننامه نحوه همکاری سازمانهای ورزشی با وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی توسط وزارتخانههای ورزش و میراث در جهت ترویج گردشگری ورزشی داخلی در راستای اجرایی نمودن جزء «۲۴» بند «الف» ماده (۴) قانون اهداف و وظایف وزارت ورزش و جوانان مصوب ۱۳۹۹ باید در دستور کار قرار گیرد.
ایجاد ساختار گردشگری ورزشی مانند اتحادیه گردشگری ورزشی ذیل نظر وزارت ورزش و جوانان و وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی و تدوین طرح ملی توسعه گردشگری ورزشی با اولویت توسعه شهرهای گردشگری ورزشی مطابق با جزء «۱۵» بند «الف» ماده (۴) قانون اهداف و وظایف وزارت ورزش و جوانان مصوب ۱۳۹۹ (آمایش سرزمینی ورزش کشور) و توسعه گردشگری ورزشی دریامحور مطابق با مواد (۶۰ و ۶۱) قانون برنامه هفتم پیشرفت از دیگر پیشنهادات این گزارش است.
همچنین در این گزارش ذکر شده که برگزاری جشنوارههای ورزشی در سطح محلی، ملی و منطقهای با تأکید بر ورزشهای پرمخاطب، ورزشهای بومی و محلی و حمایت و گسترش فعالیتها و ورزشهای خاص مانند ورزشهای ماجراجویی که تجارب هیجانی بالایی و جذابیت زیادی را ایجاد میکنند و استفاده از تحول دیجیتال (بهکارگیری فناوریهای نوین دیجیتال) در مدیریت گردشگری ورزشی کشور در جهت شناساندن مقاصد گردشگری ورزشی، آسانسازی خدمات و همچنین برگزاری رویدادهای مرتبط با گردشگری ورزشی هم از پیشنهادات دیگر این گزارش است.
فدراسیون ورزش روستایی، عشایری و بازی های بومی محلی جمهوری اسلامی ایران، نهاد عمومی غیردولتی و دارای شخصیت حقوقی مستقل با مدت فعالیت نامحدود و به عنوان بالاترین مرجع ذیصلاح عهده دار حمایت و کمک به توسعه رشته های ورزشی در مناطق روستایی ، عشایری و همچنین احیاء و ترویج بازی های بومی محلی در کشور می باشد که از سوی وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک به رسمیت شناخته شده است تا برمبنای قوانین و مقررات جمهوری اسلامی ایران با رعایت موازین اسلامی فعالیت نماید.
دیدگاهتان را بنویسید