با عنایت به گزارش”بررسی ابزارهای سیاستگذاری توسعه گردشگری ورزشی (مطالعه تجربه کشورهای موفق) که توسط مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی انجام شده است مبنی بر این که
گردشگری ورزشی یکی از انواع گردشگری است که ظرفیت بسیار بالایی جهت ارتقای گردشگری داخلی و بینالملل دارد. ایران کشوری با تنوع اقلیمی بالاست، مناطق کویری و خشک، مناطق کوهستانی، مناطق جنگلی و مناطق ساحلی و دریایی از ظرفیتهای اقلیمی مهم کشور است که میتواند برای جلب گردشگران نقطه قوت محسوب شود.
این مطالعه براساس معیار برگزاری ابررویدادهای ورزشی (مانند مسابقات المپیک و جام جهانی فوتبال) و با در نظر گرفتن معیار تنوع جغرافیایی، ابزارهای سیاستگذاری توسعه گردشگری ورزشی را در پنج کشور چین، ژاپن، استرالیا، آمریکا و فرانسه مورد بررسی قرار میدهد. وجود قانون حمایت از گردشگری، وجود برنامههای ملی جهت ترویج گردشگری ورزشی، همکاری ملی نهادهای ورزشی و نهادهای گردشگری، توسعه زیرساختهای ورزشی و اختصاص بودجه ویژه، برگزاری جشنوارههای ورزشی در سطح محلی، ملی و منطقهای با تأکید بر ورزشهای پرمخاطب، توجه به گردشگری مبتنیبر فعالیت مانند برگزاری ماراتنهای ملی و گردشگری ورزشهای خاص مانند ورزشهای ماجراجویی، ورزشهای آبی و ورزشهای کوهستانی، میزبانی و برگزاری رویدادهای ورزشی مهم مانند مسابقات المپیک، مسابقات جهانی رشتههای ورزشی پرمخاطب و جام جهانی فوتبال و استفاده از تحول دیجیتال (بهکارگیری فناوریهای نوین دیجیتال) در مدیریت گردشگری ازجمله مهمترین معیارهای مشترک استخراج شده از بررسی ابزارهای قانونی و سیاستی ترویج گردشگری ورزشی در کشورهای منتخب بود.
در این راستا سایت راسخون در مقاله ای به معرفی اجمالی بازی های بومی و محلی پرداخته است.در بخشی از این مطلب آمده است:با نگاهی به بازیهای بومی و محلی در کشور خودمان درمییابیم که این بازیها درگذشتهای نه چندان دور نه تنها اسباب تفریح کودکان و نوجوانان و حتی بزرگسالان را فراهم میکرده است، بلکه ورزشهای مفیدی نیز بوده است؛ چرا که صمیمیتهای به وجود آمده در بین شرکتکنندگان در این بازی بسیار چشمگیر بوده است؛ زیرا این بازیها اغلب به صورت گروهی انجام میگرفت و فضایی بسیار صمیمانه و دوستانه در بین افراد ایجاد میکرد.
مهمترین ویژگی بازیهای بومی تقویت کار گروهی، ایجاد فضای شاداب و پر نشاط، رفع مشکلات جسمی ناشی از فقر حرکتی و تخلیهی روانی فرد است و در این زمینه بسیاری از روانشناسان هم معتقد هستند با بازیهای محلی بسیاری از مشکلات جسمی و روانی از جمله مشکلات گفتاری، اختلال حواس، جمع گریزی، فقر حرکتی، چاقی و افسردگی قابل درمان است.
همچنین از خصوصیات دیگر این نوع بازیها این است که موجب میشود تا کودکان با حضور در کنار دوستان و همسالان، صحبت کردن، بحث کردن و به نتیجه رسیدن را تجربه کنند و این تجربه در تقویت شخصیت آنها نقش اساسی دارد. تعاملات اجتماعی و تجربهی نقشهایی که کودکان در بزرگسالی قرار است در آنها ظاهر شوند همه و همه از مزایایی است که امروز با تغییرات سبک زندگی جامعه و پدیدههایی که موجب این تغییرات شدهاند، دچار چالش شده است.
کودکان به دلیل شرایط تازه در زندگی شهرنشینی و آپارتمانی، اعم از نداشتن فضای مناسب و کمرنگ شدن تعاملات گروهی و خانوادگی و حتی چالشهای اقتصادی موجود در جامعه به جای گرایش به بازیهای بومی محلی، به بازیهای رایانهای و گیمنتها روی آوردهاند. درواقع بازیهای قدیم کم کم به فراموشی سپرده شدهاند و جای آنها را ابزارهای الکترونیکی پر کرده است و هشدارهای متعدد کارشناسان مبنی بر زیانبار بودن این بازیها از رونق روز به روز آنها کم نکرده است.
البته نباید این موضوع را نیز نادیده گرفت که جهان در حالت پیشرفت و گذار به سوی تکنولوژی است و بازیهای رایانهای نیز با توجه به این روند جایگاه ویژهای در میان کودکان و نوجوانان کسب کردهاند؛ اما باید در کنار توجه به پیشرفت و تنوع و پرداختن به بازیهای مدرن و جدید بازیهای محلی و تحرکدار نیز نهادینه شود.
اهمیت احیای بازیهای بومی و محلی
اهمیت احیای این بازیها از این روست که بازیهای بومی و محلی به جهت انطباق با علایق ملی، ذوق و هنر مردمی و در نهایت فرهنگ جامعه میتواند گسترش خوبی یافته و در جامعه عمومیت پیدا کند. این ورزشها و بازیها میتواند با امکانات ساده و موجود در اجتماع و فارغ از هر محدودیتی به سادهترین شیوه، قشر وسیعی از افراد جامعه را در سنین مختلف تحت پوشش قرار دهد.
هر کشوری دارای فرهنگ و ارزشهای ویژه خود را دارد. یکی از راههای نافذ انتقال فرهنگ از نسلی به نسل دیگر، بازیهای سنتی و محلی است. بازیهای بومی و محلی شامل فعالیتهایی میشود که فقط به منطقهی ویژهای تعلق دارد. این بازیها اغلب به صورت گروهی و پیامآور نوعی همکاری و یکدلی در فعالیتهای اجتماعی است.
دیدگاهتان را بنویسید