سفر یک روزه به اطراف تهران/۴۳ پیشنهاد جذابایسنا :یکی از مهمترین آیین های معنوی استان مرکزی، بیل گردانی در شهرستان محلات است که برای ثبت معنوی آن به عنوان بازی های بومی و محلی اقداماتی انجام شده است.
حفظ و احیای بازی های بومی و محلی به جذب گردشگر و توسعه صنعت توریسم به عنوان یکی از صنعت های درآمد زا کمک می کند.برخی بازی های بومی و محلی در این استان منحصر به فرد است و شادی و تفریح مفرح در این بازی ها به ایجاد فضای نشاط بین مردم وبه ویژه جوانان کمک می کند.
جشن شکرانه آب و باروری طبیعت یا آیین بیل گردانی با دو هزار سال قدمت یکی از مهمترین ورزش های بومی و محلی استان مرکزی به شمار می رود. جشن بیل گردانی نمادی از تشکر الهه آب بوده و ریشه در فرهنگ آب و آبیاری مردم این خطه حاصلخیز دارد و به اعتقاد مردم منطقه نیم‌ور این آیین، به برکت و زیادی آب در فصل بهار کمک می‌کند.
پس ازلایروبی جویهای آب، بیل گردانان شامل ورزشکاران منطقه به نوبت، هفت بیل مخصوص که به تعبیری برای اسبار باغ های انگور به کار می رفته است را در دو دسته چهار و سه تایی به یکدیگر بسته و بیل گردانان این بیل ها را با مهارت و قدرت در دو جهت مخالف به صورت ضربدری بالای سر می‌چرخانند. ورزشکاران یا بیل گردانان باید دو دسته بیل به وزن 32 کیلو گرم را بین پنج تا 30 بار بالای سر خود می چرخانند و در این هنگام با دعا و نیت به حرکت در آمدن هفت آسمان و نزول رحمت الهی قدرتمندی خود را برای مردم این منطقه به نمایش می‌گذارند.
این آیین سنتی هر سال در آخرین جمعه فروردین در شهرستان نیم ور محلات برگزارو مورد استقبال علاقمندان قرار می گیرد این آیین 15 هزار بازدید کننده داخلی و تعدادی بازدید کننده خارجی داشت.
بیش از دو هزار جاذبه گردشگری در استان مرکزی شناسایی شده که 850 اثر تاکنون در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.
به گزارش گردشی تاپ، بیل‌گردانی، آیین کهن شهر نیم‌ور است که دو هزار سال قدمت دارد و این آیین، برگرفته از کار، زندگی، تلاش و ورزش مردم نیم‌ور است.
از بند تاریخی نیم‌ور تا زمین‌های کشاورزی این شهر حدود 18 کیلومتر فاصله است که آب مورد نیاز زمین‌های کشاورزی از طریق این بند و نهر 18 کیلومتری تامین می‌شود. هر ساله در اسفندماه و به‌منظور آماده‌سازی زمین‌های کشاورزی برای کشت در سال زراعی جدید، این نهر لایروبی می‌شد.
با توجه به بعد مسافت و سختی کار، هر کشاورز به میزان سهم خود از زمین‌های کشاورزی، باید سهم خود در لایروبی را با مشارکت شخصی، تامین هزینه کارگران یا تقبل بهای آن پرداخت می‌کرد و این مسئله باعث می‌شد که در زمان‌های گذشته بیش از 100 نفر در لایروبی نهر آب مشارکت داشته باشند.
در حال حاضر به دلیل سیمانی‌شدن نهر آب و سهولت کار، لایروبی در مسافت کمتری انجام می‌شود. کشاورزان لایروبی را طوری برنامه‌ریزی می‌کردند که مصادف با ظهر یا عصر به پایان برسد و پس از پایان لایروبی، 7 بیل را در یک دسته 4 تایی و یک دسته 3 تایی به هم بسته و به بیل گردانی می‌پرداختند.
7 بیل، برگرفته از چرخش هفت آسمان و نزول باران از آنها برای رونق کشاورزی است. همچنین عدد 7 نمادی از 7 دانگ زمین‌های منطقه شامل ۶ دانگ زمین‌های کشاورزی نیم‌ور و یک دانگ زمین از باقرآباد است.
البته یک سبک سنتی آبیاری در نیم‌ور وجود دارد که به ثبت ملی نیز رسیده است و شامل هفت جوی آب است که در هفت شبانه روز هفته، بین زمین‌های کشاورزی نیم‌ور تقسیم می‌شود. همین مسائل، 7 را به عددی مقدس برای نیم‌ور تبدیل کرده است.
با پایان لایروبی، بیل‌گردانی به عنوان یک جشن نمادین و به منظور شکرگزاری از خداوند برای اعطای آب و برکات به زمین‌های کشاورزی صورت می‌گرفته است. این مراسم همچنین دعایی برای آب‌خواهی از خداوند در سال زراعی جدید است تا با نزول باران، کشاورزی آنان رونق پیدا کرده و آفات از زمین‌ها و باغات آنان دور باشد.
پهلوانان و جوانان نیم‌وری در این مراسم این 7 بیل را اطراف سر خود می‌چرخاندند. اگرچه این هفت بیل بین 25 تا 30 کیلوگرم وزن دارند اما در حین چرخش، بیش از 250 کیلوگرم وزن را به بیل‌گردان تحمیل می‌کند و این کار علاوه بر قوای جسمانی، نیازمند تسلط بر مهارت بیل‌گردانی است.
این مراسم در سال 89 به ثبت ملی رسیده و به دلیل اینکه عملیات لایروبی به خاطر سیمانی‌شدن مسیر آب، مانند گذشته انجام نمی‌شود.
این مراسم همراه با موسیقی خاصی با استفاده از سنج، طبلِ ریز و نوعی فلوت برگزار می‌شود که به عنوان یک قدرت‌نمایی نمادین در برابر بدخواهان آبِ نیم‌ور و اعلام همبستگی و آمادگی برای مبارزه با دشمنان آبِ نیم‌ور است.
در ابتدای مراسم نیز رژه نمادین لایروبی و بازسازی این مراسم صورت می‌گیرد تا علاقمندان در جریان نحوه لایروبی قرار بگیرند.
در حاشیه مراسم بیل‌گردانی امسال، از لوح ثبتی بیل‌گردانی در رویدادهای گردشگری کشور رونمایی شد.
دیدگاهتان را بنویسید